LIESTYLE ESSENTIALS #4

 Wizyta mojej nowej koleżanki zrobiła na mnie znacznie większe wrażenie niż pierwszy śnieg, a lubię grudniowe opady, także powinna być z siebie dumna. Tym razem to ja byłem gospodarzem i nie mogłem przegrać tego meczu na własnym boisku.

 Entree odbyło się w iście mikołajkowym stylu. Miała zmarznięte policzki i przyniosła pół litra, a to rodziło dwa możliwe powody. Wódkę kupujesz jak nie wiesz co kupić albo jak wiesz z czym chcesz wyjść. Wolałbym tę drugą opcję, ale nie wiem czy mi jeszcze wypada dorzucać kilogramy do wujaszkowego bagażu doświadczeń. 

 Tak czy siak nie podejrzewałem jej o brak odwagi. To był po prostu ładny gest, a może sprytna zagrywka dająca obdarowywanemu pole do riposty. Piłeczka była po mojej stronie. Schowałem prezent do zamrażarki. 

 Zaczęliśmy robić zdjęcia nie do końca przekonani o tym, do czego zmierzamy. Poszło jednak gładko i jak wszystko dobrze się ułoży, będziemy mieli nowy tshirt liestyle*

 Cośtam wisiało w powietrzu, ale ciśnienie było niskie więc może tylko zdawało mi się, że uśmiecha się inaczej niż do, nomen omen, wujka.

 Nie powiem, że jej usta nie zrobiły na mnie wrażenia, ale nie wiedziałem, że są jej obsesją. Zapytałem czy może opróżnić torebkę - tak tylko, dla sportu. Tym razem ciekawość została wynagrodzona, bo cierpliwości to ja już dawno nie mam. Było tam wszystko czym można torturować usta. Żadnego telefonu, portfela, gum do żucia, chusteczek, perfum, ani nawet kluczy. Po głębszym przemyśleniu uznałem to za nieszkodliwe dziwactwo, a po kolejnych 15 minutach za coś zupełnie naturalnego. Każdy z nas jest na swój sposób niewolnikiem swoich zajawek. Czemu nie oddać im się do końca?

  

W mojej zamrażarce do dzisiaj została oszroniona butelka "ulubionej substancji", a ponadto do kolekcji dorzucam kolejny stanik. Kiedyś zrobię z Niego procę i będę strzelał w iście królewskim stylu. Tymczasem uciekam szukać przygód, bo szczęściu trzeba pomóc w trybie offline. Do jutra!